Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu

20. yüzyılın başlarından itibaren, kültürün bir endüstriye dönüşmesiyle birlikte, fikir ve sanat eserlerinin çevresinde oluşan ekonomik hareketlilik hızla artmıştır. 2017 yılında Türkiye-Avrupa Eğitim ve Bilimsel Araştırmalar Vakfı (TAVAK) tarafından yayımlanan bir rapora göre, kültür endüstrisi 125 milyar lira ile Türkiye’nin gayri safi milli hasılasının %6,4’ünü oluşturmaktadır1 . Ülke ekonomisi açısından bu denli önem arz eden bir alanda güçlü bir hukuki korumaya ihtiyaç olduğu yadsınamaz. Türk hukuku açısından bu korumayı sağlayacak temel düzenleme 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu’dur.

5846 sayılı Kanun, bu kitabın ana gövdesini oluşturmaktadır. Kitapta ayrıca fikir ve sanat eserleri hukuku alanında yazılmış bilimsel eserlere ve seçilmiş mahkeme kararlarına da yer verilerek hem akademisyenler hem de uygulamacılar açısından bütüncül bir başvuru kaynağı oluşturulması amaçlanmıştır. Bu amaçla, Türk hukukunda yazılmış tüm kitap ve makaleler toplanıp tasnif edilerek kanundaki her bir maddenin altına o maddeye ilişkin eserler yerleştirilmiştir. Belli bir maddeyle sınırlı kalmayan, daha geniş kapsamlı eserler ise “Genel Bibliyografya” bölümünde toplanmıştır. Kitabın bir diğer ayağını oluşturan mahkeme kararları ise, özenle seçilmiş olup her bir maddenin altında ilgili maddenin farklı yönlerini yansıtan kararlara yer verilmiştir.