Birlikte Yaşamaya Ara Verilmesi

Türk ve İsviçre Medeni Kanunlarına Göre Birlikte Yaşamaya Ara Verilmesi adlı bu çalışma, Üniversitelerarası Kurul’a Doçentlik Takdim Tezi olarak sunulmak üzere hazırlanmıştır. Çalışmamız kapsamında, birlikte yaşamaya ara verilmesi kurumu ve bu kurumla bağlantılı evlilik birliğini koruyucu tedbirler; Türk ve mehaz İsviçre hukuku ile karşılaştırmalı olarak ve özellikle İsviçre Medeni Kanunu’nda bu alanda yapılan son revizyonların yanısıra İsviçre’de 01. 01. 2017 tarihinde yürürlüğe girecek olan yeni revizyon ışığında incelenmiştir. Çalışmada, anılan revizyonlar çerçevesinde yapılan değişikliklerin birlikte yaşamaya ara verilmesi ve sonuçları üzerindeki doğrudan ve dolaylı etkileri değerlendirilmiş, konunun irdelenmesinde teori ve uygulamanın birlikte dikkate alınmasına çalışılarak, bu doğrultuda İsviçre Federal Mahkemesi ve Yargıtay kararlarına da yer verilmiştir. Bu vesile ile akademik yaşamımın ilk gününden itibaren birlikte çalışma fırsatını yakaladığım ve bu çalışmanın da ortaya çıkmasında olduğu gibi beni destekleyen Medeni Hukuk kürsümüzdeki saygıdeğer Hocalarımdan; engin bilgisi ile bize ışık tutan ve aynı zamanda doktora tez danışmanlığımı üstlenmesinden onur duyduğum sayın Hocam Prof. Dr. Cevdet Yavuz’a, bu akademik yolda, sadece akademik donanıma ilişkin değil hayata dair de ders niteliğinde tavsiyeler ve bilgiler edindiğim, her daim yanımda olup beni destekleyen sevgili Hocam ve sayın Dekanımız Prof. Dr. Serap Helvacı’ya, analitik düşünce ile konulara farklı bakış açıları getiren, bu yolda azim ve kararlılıkla ilerlemek gerektiğini aşılayan, beni cesaretlendiren ve desteklerini benden esirgemeyen Medeni Hukuk Anabilim Dalı Başkanımız ve Özel Hukuk Bölüm Başkanımız değerli Hocam Prof. Dr. O. Gökhan Antalya’ya teşekkürlerimi sunuyorum. Kendilerinden çok şey öğrendim ve hala öğrenmeye devam ediyorum. Bu süreçte bana destek olan ve yardımlarını benden esirgemeyen başta Dekan Yardımcımız ve Adalet MYO Müdürümüz Doç. Dr. Fulya Erlüle olmak üzere, kürsümüzdeki değerli arkadaşlarıma da çok teşekkür ediyorum. Özellikle, tezin tashihleri aşamasındaki yoğun emekleri, özverili ve titiz çalışmalarından dolayı öncelikle Arş. Gör. Egemen Işık ve Arş. Gör. Işıl Yelkenci’ye minnettarım. Kendilerine özel olarak teşekkür etmeyi bir borç bilirim. Ayrıca, kaynaklara ulaşmamdaki yardımlarından dolayı başta Arş. Gör. E. Aksın Atar olmak üzere diğer asistan arkadaşlarıma da teşekkür ediyorum. Her şeyimi borçlu olduğum, her zaman koşulsuz bir şekilde yanımda olan ve bana inanan sevgili annem Hatice Yılmaz ile babam Hasan Yılmaz’a ve kardeşlerim olmasından her zaman gurur duyduğum Emine ve Cansu Yılmaz’a ne kadar teşekkür etsem azdır. Onlar olmasaydı bu eser ortaya çıkamazdı. Bu yoğun dönemde destekleriyle bana güç veren tüm dostlarıma da teşekkür ederim.